Instability

AITIA

Διάφορα αίτια μπορούν να δημιουργήσουν αύξηση της κίνησης των σπονδύλων μεταξύ τους ώστε ο νευρικός ιστός (νωτιαίος μυελός, ρίζες) να βρίσκονται εν κινδύνω για τραυματισμό. Ο εκφυλισμένος δίσκος χάνει την ελαστικότητα του και οι τάσεις που δημιουργούνται κατά τις κινήσεις της ΣΣ, οδηγούν σε αύξηση της κινητικότητας μεταξύ τους. Η απώλεια του ύψους του δίσκου λόγω εκφύλισης οδηγούν σε υπέρμετρη κίνηση στις αρθρώσεις και σε συνδυασμό με την εκφύλιση των αρθριτικών επιφανειών και των άλλων στοιχείων της ΣΣ θέτουν το νευρικό ιστό σε κίνδυνο τραυματισμού. Η ανώμαλη αυτή κίνηση οδηγεί σε περαιτέρω εκφύλιση όλων των στοιχείων με αποτέλεσμα τον πόνο και την προοδευτική επιδείνωση της αστάθειας.

Η προοδευτική στένωση του σωλήνα είναι πολύ συχνό εύρημα στην αστάθεια. Εκτός από την εκφυλιστική αστάθεια, τα κατάγματα, η σπονδυλόλυση και ολίσθηση, οι φλεγμονές, οι όγκοι δυνατόν να δημιουργήσουν αστάθεια στη ΣΣ.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η ανώμαλη και μεγάλη κίνηση μεταξύ των σπονδύλων κατά την κάμψη, την έκταση, τις στροφικές κινήσεις ή την έγερση δημιουργεί τον πόνο που είναι το πρώτο και κύριο ενόχλημα. Το χαρακτηριστικότερο είναι ο πόνος που εμφανίζεται κατά την έγερση του ασθενή από τη καρέκλα ή από καναπέ ή πολυθρόνα με χαμηλό ύψος, και αφού ορθοστατίσει, τα δύο –τρία πρώτα βήματα είναι επώδυνα και μετά ηρεμεί, ακόμα όταν σκύψει ο ασθενής να πάρει κάτι από το πάτωμα, στην κίνηση να σηκωθεί, τότε ο πόνος είναι εντονότερος και ο ασθενής τον περιγράφει "σαν να κόβεται η μέση μου στα δύο".   

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Είναι από τις λίγες παθήσεις που η κλινική εικόνα του ασθενή και αν ο ειδικός γιατρός ερμηνεύσει σωστά τα συμπτώματα, τα ευρήματα αλλά κυρίως το ιστορικό του ασθενούς θα βάλει την διάγνωση χωρίς απεικονιστικές εξετάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που στους εκπαιδευόμενους και νεότερους γιατρούς διδάσκουμε ότι η διάγνωση της αστάθειας της σπονδυλικής στήλης είναι κλινική δηλαδή μόνο με το ιστορικό και την εξέταση.  

Οι απλές ακτινογραφίες σε ειδικές θέσεις του σώματος (κάμψη, έκταση του κορμού) μπορούν να δώσουν  πληροφορίες όπως και η αξονική και μαγνητική τομογραφία, ιδίως για τη κατάσταση των αρθρώσεων, των δίσκων και των συνδέσμων.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Κάθε ασθενής στον οποίο πρωτοδιαγνώστηκε σπονδυλική αστάθεια θα πρέπει να υποβληθεί σε συντηρητική αντιμετώπιση που περιλαμβάνει, στηρικτική ισχυρή ζώνη (κηδεμόνα) οσφύος για να υποστηρίξει και να σταθεροποιήσει τη ΣΣ, τη φυσιοθεραπεία για ενίσχυση όλων των μυών του κορμού αλλά και την εκπαίδευση του ασθενούς για προφύλαξη της ΣΣ στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Αν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία για τρεις μήνες τότε το λόγο έχει η χειρουργική αντιμετώπιση για ανάταξη και στήριξη της ΣΣ. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά και άμεσα με την διαυχενική σπονδυλοδεσία, φτάνει η μελέτη και ο σχεδιασμός να γίνουν σωστά από τον γιατρό.