Η συντηρητική αντιμετώπιση των καταγμάτων της ΣΣ εφαρμόζεται στα μικρά κατάγματα, συνήθως συμπιεστικά που δεν πιέζουν το νευρικό ιστό (νωτιαίο μυελό ή νεύρα), σε μικρή παρεκτόπιση και σε αυτά που δεν χαλάνε τις φυσιολογικές καμπύλες της ΣΣ (κύφωση και λόρδωση), συνήθως αυτά τα κατάγματα είναι σταθερά και δεν κινδυνεύει με τραυματισμό ο μυελός. Περιλαμβάνει κλινοστατισμό για τρεις εβδομάδες ισχυρή στηρικτική ζώνη για τρεις μήνες, αναλγητικά φάρμακα, και ασκήσεις για μυϊκή ενίσχυση. Συνήθως η κινητοποίηση αρχίζει άμεσα με στηρικτικούς κηδεμόνες.
Η χειρουργική αντιμετώπιση έχει ένδειξη στα ασταθή κατάγματα, σε αυτά που η φύση τους δημιουργεί αστάθεια στη ΣΣ και σε κάθε μετακίνηση του ασθενούς ο νευρικός ιστός βρίσκεται εν κινδύνω για τραυματισμό, άρα νευρολογική βλάβη. Στα κατάγματα αυτά περιλαμβάνονται συνήθως αυτά που έχουν προκληθεί από υψηλή βία όπως τροχαία, πτώσεις, βουτιές, πυροβολισμοί κλπ. Συνήθως οι κακώσεις αυτές δημιουργούν εκρηκτικά κατάγματα, ή τα κατάγματα-εξαρθρήματα που συνήθως συνυπάρχει μετατόπιση και παραμόρφωση της ΣΣ με τραυματισμό του νωτιαίου μυελού. Στη περίπτωση αυτή θα πρέπει να γίνει χειρουργικά αποσυμπίεση του νευρικού ιστού, διεύρυνση του σωλήνα που στενεύει, ανάταξη της παραμόρφωσης και ισχυρή σταθεροποίηση της ΣΣ, ώστε άμεσα ο ασθενής να κινητοποιηθεί.
Ανάλογα με την περιοχή της ΣΣ που θα επισυμβούν οι κακώσεις διακρίνονται σε αυχενικής, θωρακικής, οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης, ιερού οστού και κόκκυγος. Οι συνηθέστερες κακώσεις εμφανίζονται στη περιοχή που η θωρακική περιοχή ενώνεται με την οσφυϊκή (θωρακο-οσφυϊκή) όπου και το πλέον κινητό τμήμα της ΣΣ (65%) . Εκτός από τα κατάγματα στις κακώσεις περιλαμβάνονται οι θλάσεις, ρήξεις, διατομές των στηρικτικών στοιχείων της ΣΣ όπως στους συνδέσμους, θυλάκους αρθρώσεων, μεσοσπονδυλίους δίσκους κλπ. Αυτές οι κακώσεις συνυπάρχουν με τα κατάγματα από υψηλή βία, όπως στα εκκρηκτικά, στα κατάγματα εξαρθρήματα.
