Στην οστεοπόρωση η υφή του οστού είναι φυσιολογική, αλλά η μάζα είναι μικρότερη, γεγονός που καθιστά το οστό πιο επιρρεπές σε κάταγμα ακόμα και με την ελάχιστη βία.
Στην οστεοπόρωση η υφή του οστού είναι φυσιολογική, αλλά η μάζα είναι μικρότερη, γεγονός που καθιστά το οστό πιο επιρρεπές σε κάταγμα ακόμα και με την ελάχιστη βία.
Οστεοπορωτικά κατάγματα θεωρούνται αυτά που εμφανίζονται με μικρή βία σε οστά με χαμηλή οστική πυκνότητα. Πιο συχνή ηλικία είναι από 65 μέχρι 90 ετών χωρίς να σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν και σε μικρότερες ηλικίες.
Τα κατάγματα αυτά που είναι συχνά στη σπονδυλική στήλη (σχεδόν διπλάσια από τις άλλες περιοχές του σώματος (ισχία, άνω ή κάτω άκρα) χαρακτηρίζονται από συμπίεση των σπονδύλων και εμφανίζουν σφηνοειδή παραμόρφωση, που με τη πάροδο του χρόνου επιδεινώνονται. Αρκετές φορές η προοδευτική επιδείνωση οδηγεί σε πίεση του νωτιαίου μυελού και των νεύρων , με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσλειτουργίας του νευρικού ιστού όπως πόνο, μουδιάσματα, παρέσεις ή και παραλύσεις.
Παράγοντες που προδιαθέτουν στα κατάγματα αυτά είναι η αύξηση του ορίου ηλικίας, το φύλο (οι γυναίκες πολύ συχνότερα), η φυλή (οι λευκές γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς) διάφορες παθήσεις που συνυπάρχουν στον οργανισμό, φάρμακα, η πτωχή διατροφή σε πρόσληψη βιταμίνης Dκαι ασβεστίου, ο περιορισμός της κίνησης και άσκησης και η κατάχρηση καπνού και αλκοόλ.
Ο άνθρωπος που παθαίνει ένα οστεοπορωτικό κάταγμα στην αρχή ο πόνος είναι ήπιος, και επισυμβαίνει κατά την διάρκεια συνήθων καθημερινών δραστηριοτήτων όπως σκύψιμο, σήκωμα και μεταφορά βάρους, ανέβασμα ή κατέβασμα σκάλας. Αν υπάρχει πόνος και ξαφνικά επιδεινωθεί, τότε θα πρέπει να ελεγχθεί η πιθανότητα κατάγματος οστεοπορωτικού διότι η πορεία τους είναι βραδεία και ύπουλη. Οξύς πόνος με την δημιουργία του κατάγματος εμφανίζεται μόνο στο 25%-30% των ασθενών που αποδίδεται στην οστικό καταστροφή κυρίως. Αργότερα βέβαια εμφανίζεται ο πόνος λόγω της προοδευτικής κύφωσης της σπονδυλικής στήλης.