ελ

Αγκυλωτική Σπονδυλίτιδα

Αγκυλωτική Σπονδυλίτιδα

Η αγκυλωτική σπονδυλίτιδα ανήκει στις ρευματοπάθειες και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή άσηπτη (όχι μικροβιακή) των αρθρώσεων, συνδέσμων, θυλάκων της σπονδυλικής στήλης αλλά και άλλων αρθρώσεων όπως των ισχίων και των ιερολαγονίων (όπου ενώνεται το ιερόν οστούν με τη λεκάνη) ακόμα μπορεί να προσβληθούν τα γόνατα, οι αγκώνες, οι ώμοι. Αυτές οι αλλοιώσεις δημιουργούν πόνο και δυσκαμψία στη ΣΣ.

Σε προχωρημένες καταστάσεις, οι σπόνδυλοι δένονται μεταξύ τους και γι’ αυτό λέγεται αγκυλωτική, δημιουργώντας μια σκληρή και άκαμπτη ΣΣ. Ο ασθενής έχει μία παθολογική στάση του σώματος γέρνοντας εμπρός (κύφωση) λυγίζοντας τα γόνατα και με δύσκαμπτη ΣΣ. Μερικές φορές η νόσος μπορεί να προσβάλει και άλλα όργανα .



ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Οι άντρες προσβάλλονται συχνότερα από τις γυναίκες και με σοβαρότερης μορφής συμπτώματα. Συνήθως η νόσος αρχίζει στην ηλικία των 18 με 35 ετών και η συχνότητα είναι 1 προς 1,000 άτομα, αν και τελευταία μερικοί αναφέρουν ότι η συχνότητα είναι 1 με αγκυλωτική προς 200 υγιείς.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η φλεγμονή συνοδεύει τη νόσο, που συνήθως αρχίζει στο κάτω μέρος της ΣΣ (οσφυϊκή) ή στις ιερολαγόνιες. Τα πρώιμα ενοχλήματα είναι ο πόνος και η δυσκαμψία στην οσφυϊκή σπονδυλική ή στα ισχία που συνήθως επεκτείνονται προς τη θωρακική και αυχενική περιοχή, προσβάλλοντας τη περιοχή του θώρακα. Οι σπόνδυλοι μεταξύ τους ενώνονται και η φυσιολογική κινητικότητα χάνεται. Ο πόνος και η δυσκαμψία επιδεινώνονται, αν η κινητικότητα περιοριστεί και η καθημερινή δραστηριότητα ελαττωθεί. Αν προσβληθούν και οι μικρές αρθρώσεις του θώρακα (πλευρές με σπονδύλους ) τότε θα επηρεαστεί και η λειτουργία της αναπνοής.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Στηρίζεται στα συμπτώματα (πόνος και δυσκαμψία) στη κλινική εξέταση (έλεγχος ευαισθησίας και ελάττωση κινητικότητας), απλές ακτινογραφίες (ανωμαλίες στην απεικόνιση της σπονδυλικής στήλης και των ιερολαγονίων ή των ισχίων), και στις εξετάσεις αίματος θα ανιχνευθεί πιθανότατα το HLA-B27. Πρέπει στα αρχικά στάδια η αγκυλωτική να διαχωριστεί από άλλες σπονδυλοαρθρωπάθειες.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η αντιμετώπιση εστιάζεται στην ελάττωση του πόνου, της δυσκαμψίας και της φλεγμονής των αρθρώσεων. Η προσπάθεια πρόληψης της προοδευτικής παραμόρφωσης (κύφωσης) και η φροντίδα για διατήρηση της κινητικότητας και της σωστής στάσης πρέπει να είναι οι στόχοι μας. Τα φάρμακα έχουν σημαντική θέση όπως αντιφλεγμονώδη, παυσίπονων κορτιστεροειδή. Το σπουδαιότερο όλων είναι η φυσιοθεραπεία και η γυμναστική.

AITIA

Πριν μερικά χρόνια λέγαμε ότι η νόσος είναι αγνώστου αιτιολογίας σήμερα πιστεύεται ότι είναι γενετικός ο παράγοντας που τη δημιουργεί. Το HLA-B27 στο αίμα ανευρίσκεται στο 90% αυτών που πάσχουν από αγκυλωτική χωρίς να σημαίνει ότι όποιος το έχει θα αναπτύξει τη νόσο. Τελευταία άλλα δύο γονίδια ανιχνεύτηκαν που έχουν σχέση με τη αγκυλωτική σπονδυλίτιδα.