ελ

Κήλη Μεσοσπονδύλιου Δίσκου

Κήλη Μεσοσπονδύλιου
δίσκου

Μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι το μαλακό ανατομικό στοιχείο που παρεμβάλλεται μεταξύ των σωμάτων των σπονδύλων για να απορροφούν τους κραδασμούς και να δίνουν ευκαμπτότητα στη ΣΣ.

Το εξωτερικό μέρος είναι σκληρότερο και συγκρατεί το κεντρικό τμήμα που λέγεται πυρήνας. Το 90% αποτελείται από νερό και στη νεαρή ηλικία είναι πολύ εύπλαστος, μαλακός και κινητικός.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

 

Μετά την ηλικία των 30 ετών αρχίζει να χάνει την ελαστικότητα του, αλλοιώνεται, σκληραίνει και εύκολα παθαίνει ρήξη ο δακτύλιος, ενώ ο πυρήνας χύνεται προς τα έξω δημιουργώντας τη κήλη. Πίσω ακριβώς από το δακτύλιο υπάρχει ο νωτιαίος μυελός και τα νεύρα (ρίζες). Επακόλουθο της βλάβης αυτής, είναι η πίεση του νευρικού αυτού ιστού με αποτέλεσμα τα ενοχλήματα (πόνος, μούδιασμα, αδυναμία, παράλυση κλπ.)



 


   


Τα ενοχλήματα από τη κήλη δίσκου (δισκοκήλη) είναι κυρίως ο πόνος τοπικά αλλά και η επέκταση του κατά μήκος του νεύρου (ρίζας που πιέζεται), ακόμα μουδιάσματα, αδυναμία, πάρεση ή και παράλυση, Μερικές φορές έχουμε  και πιο σοβαρά προβλήματα όπως διαταραχές από την ουροδόχο κύστη ή το έντερο και το μούδιασμα επεκτείνεται στα γεννητικά όργανα και τη περιοχή του δακτυλίου και το χαρακτηρίζουμε ‘’δίκην σέλλας αλόγου’’.

Άτομα που είναι επιρρεπή σε δισκοκήλη είναι αυτά που λόγω της εργασίας τους σηκώνουν ή σπρώχνουν ή τραβάνε κατά συνήθεια και επανειλημμένα μεγάλα βάρη ακόμα φαίνεται ότι υπάρχει οικογενής προδιάθεση στη νόσο.

Η αντιμετώπιση της είναι κυρίως συντηρητική. Εξαρτάται βέβαια από τα συμπτώματα και τη διάρκεια τους. Δυνατόν να έχουμε μία μεγάλη δισκοκήλη χωρίς ενοχλήματα έντονα, ενώ άλλες φορές μία μικρότερη να δημιουργεί σοβαρότερα. Αν τα συμπτώματα εμφανίζονται για πρώτη φορά τότε κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε το χειρουργείο. Αν όμως τρεις ή τέσσερεις φορές το χρόνο έχουμε κρίσεις πόνο και άλλων ενοχλημάτων που μας αφήνουν μακριά από τις καθημερινές μας ασχολίες τότε θα πρέπει να το δούμε διαφορετικά. Αν πάλι η συντηρητική αντιμετώπιση δεν αποδίδει για 3-4 περίπου μήνες τότε η χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει να έχει το πρώτο λόγο.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα, φυσιοθεραπεία κυρίως ειδικές ασκήσεις ενίσχυσης των μυών του κορμού, τοπικές εκχύσεις φαρμάκων κλπ. Ο κλινοστατισμός δεν πρέπει να υπερβαίνει τη μία εβδομάδα.

Καταστάσεις που έχουν ανάγκη επείγουσας ιατρικής επίσκεψης σε γιατρό είναι όταν τα ενοχλήματα δεν υποχωρούν (πόνος, μουδιάσματα, αδυναμία), ακόμα άτομα που εμφανίζουν δυσκολία στην ούρηση ή στη λειτουργία του εντέρου (ιππουριδική συνδρομή λέγεται η κατάσταση αυτή) και άτομα που ξαφνικά εμφανίσουν μούδιασμα ‘’δίκην σέλλας’’.