Οστεοτομίες:
ονομάζουμε τη διατομή της σπονδυλικής στήλης που γίνεται για να διορθώσουμε τις παραμορφώσεις της σε ορισμένες καταστάσεις που δημιουργούν κυρίως κύφωση. Ο σκοπός της οστεοτομίας είναι να αποκαταστήσει την ισορροπία της ΣΣ ώστε ο ασθενής να στέκεται όρθιος χωρίς να λυγίζει τα γόνατα ή τα ισχία και να ελαττώνεται ο πόνος στη ΣΣ, όπως επίσης για να βελτιωθεί κοσμητικά.
Για να επιχειρηθεί κάποια οστεοτομία πρέπει ο χειρουργός να είναι έμπειρος και πολύ καλός γνώστης των επεμβάσεων αυτών και ολόκληρη η χειρουργική ομάδα να γνωρίζει καλά την ανατομική της σπονδυλικής στήλης και των γειτονικών στοιχείων. Ακόμα θα πρέπει ο γιατρός να γνωρίζει τις πιθανές επιπλοκές όπως και την αντιμετώπιση τους.
Σε τρία είδη διακρίνονται οι οστεοτομίες:
- (Ponte ή Smith -Petersen), αφαιρείται μέρος των οπισθίων στοιχείων της ΣΣ και συμπιέζουμε, ώστε να κλείσει το κενό που δημιουργείται και επέρχεται η διόρθωση.
- Αφαιρετική (Subtraction),αφαιρούμε όλα τα οπίσθια στοιχεία και το ήμισυ του σώματος πρόσθια και συμπιέζουμε για να κλείσει το κενό. Γίνεται με μία μόνο προσπέλαση, την οπίσθια. Η συμπίεση των οπισθίων στοιχείων οδηγεί σε πολύ καλή διόρθωση.
- Εκτομή ΣΣ (Vertebral Column Resection). Αφαιρείται ολόκληρος ή ολόκληροι σπόνδυλοι από μπροστά και από πίσω και στη θέση του τοποθετείται υποκατάστατο (πχ. μεταλλικός κλωβός). Πολύ συχνή είναι η εφαρμογή της σε εξαιρέσεις όγκων της ΣΣ. Εξαιρετικά δύσκολη και εργώδης, ο χειρουργός πρέπει να έχει ιδιαίτερες γνώσεις και εκπαίδευση για να την επιχειρήσει.
Ανάλογα με τη πάθηση, την έκταση της βλάβης, το χειρουργικό σχεδιασμό και την εμπειρία του χειρουργού εφαρμόζονται ανάλογα οι οστεοτομίες.
Σε κάθε παραμόρφωση προς διόρθωση πρέπει να μελετάται προσεκτικά και να αξιολογείται και στα δύο επίπεδα της ΣΣ, σε κατά μέτωπο (σκολίωση) και πλάγιο επίπεδο (κύφωση) ώστε να αποδώσει τα καλύτερα αποτελέσματα κοσμητικά και λειτουργικά η επέμβαση. Κυφωτική παραμόρφωση εμφανίζεται σε αρκετές παθήσεις όπως στην εφηβική κύφωση, στην ιατρογενή (μετεγχειρητική) απώλεια ή δημιουργία κύφωσης, στη μετατραυματική βλάβη, σε νευρομυϊκές παθήσεις, σε συγγενείς, σε εκφυλιστικές και στην αγκυλωτική σπονδυλίτιδα. Ακόμα σε φλεγμονές και όγκους δυνατόν να έχουμε παραμορφώσεις.
Σε εύκαμπτες παραμορφώσεις και όχι τόσο σοβαρές η τοποθέτηση του ασθενούς στο χειρουργικό κρεβάτι και η κατάλληλη σπονδυλοδεσία δυνατόν τις περισσότερες φορές να διορθώσουν τη παραμόρφωση χωρίς οστεοτομία σε αντίθεση με τις σκληρές και δύσκαμπτες παραμορφώσεις που σχεδόν πάντοτε είναι απαραίτητες.
