ελ

Αυχεναλγία και Αυχενο-ωμαλγία

ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ και
ΑΥΧΕΝΟ-ΩΜΑΛΓΙΑ

Η Σπονδυλική Στήλη είναι έτσι κατασκευασμένη για να αντέχει σε μεγάλες καταπονήσεις, γι’ αυτό τα στοιχεία που την απαρτίζουν είναι μεν ανθεκτικά αλλά επιδέχονται με τον χρόνο εκφυλιστικές αλλοιώσεις στους σπονδύλους, δίσκους, συνδέσμους με αποτέλεσμα τον πόνο και άλλα συμπτώματα που συνοδεύουν την πάθηση .

Ο αυχένας (αυχενική σπονδυλική στήλη) αποτελείται από επτά σπονδύλους που χωρίζονται μεταξύ τους από τους μεσοσπονδυλίους δίσκους που δρουν σαν αντικραδασμικό υλικό.  Η ΣΣ συγκρατείται και στηρίζεται στη θέση της με τους μυς και τους συνδέσμους. Ο αυχένας είναι πλούσιος σε νευρικό ιστό, ρίζες και αγγεία.

Όταν νιώθουμε πόνο αυτό σημαίνει παραγωγή σημάτων μεταδιδόμενα κατά μήκος του σώματος. Τα ερεθίσματα μεταφέρονται από την πηγή του πόνου μέσω των νεύρων στο νωτιαίο μυελό και στον εγκέφαλο όπου αναγνωρίζεται σαν πόνος. Εκτός από πόνο άλλα ερεθίσματα φτάνουν ως  τσούξιμο, κάψιμο ή αιμωδίες ή και αδυναμία που επεκτείνονται μέχρι τον ώμο (ωμαλγία), τον βραχίονα, αγκώνα ή δάκτυλα.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Τι Προκαλεί το πόνο στον αυχένα;

Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι του αυχένα είναι πολύ σημαντικοί στη φυσιολογική λειτουργία και κινητικότητα του. Με την πάροδο του χρόνου, την ηλικία, γενετικοί παράγοντες και η καθημερινή καταπόνηση συμβάλλουν στην επιδείνωση της υφής και της λειτουργικότητας των δίσκων.

Κάθε δίσκος αποτελείται από δύο μέρη. Τον πυρήνα στο κέντρο που είναι μαλακός σαν ζελέ και το περιφερικό ΄τον ισχυρό δακτύλιο εξωτερικά που περιβάλλει και συγκρατεί τον πυρήνα.

Με την πάροδο του χρόνου οι δίσκοι γίνονται αφυδατωμένοι (στεγνοί) με αποτέλεσμα η συνεχής συμπίεση να προκαλεί αλλοιώσεις στην υφή που οδηγούν στην εκφύλιση και την καταστροφή τους. Αυτό οδηγεί στην έξοδο μέρος του  πυρήνα, από τον προβληματικό πλέον δακτύλιο προς τα έξω.  Αρχίζουν να αναπτύσσονται οστεόφυτα (άλατα) που στενεύουν την περιοχή και τα τρήματα εξόδου των νεύρων που φεύγουν από την ΣΣ για να πάνε σε όλα τα μέρη του σώματος. 

Αν ο δίσκος ή τα οστεόφυτα πιέσουν το νεύρο συνήθως δημιουργείται πόνος, μούδιασμα, αδυναμία, μυϊκός σπασμός που δυνατόν να φτάσει στους ώμους, βραχίονα, αγκώνα,    δάκτυλα και αρκετές φοράς στο στήθος, κοιλιά ή και πόδια. 



Ωμαλγία, Βραχιονο-αλγία:

Οι προηγούμενες καταστάσεις οδηγούν σε πόνο στον ώμο, βραχιόνιο, αγκώνα, και δάκτυλα, ανάλογα με τις ρίζες και τα νεύρα που πιέζονται και τον βαθμό της πίεσης.

 

Μουδιάσματα και Μυϊκή Αδυναμία:

Οι αιμωδίες και η μυϊκή αδυναμία που συνοδεύονται από πόνο στον αυχένα ή τη μέση (οσφύ) είναι σημείο υπάρχει στη ΣΣ εκσεσημασμένη πίεση και ερεθισμός νεύρων. Αρκετές φορές ο πόνος όταν συνοδεύεται με μουδιάσματα και μυϊκή αδυναμία πιθανόν να υποδηλώνει ότι αναπτύσσονται σημεία νευροπάθειας ή νευρικής δυσλειτουργίας από βλάβη ή από κάποια νόσο. Συνηθισμένη νευροπάθεια είναι η πίεση ή η συνθλιβεί του νεύρου κατά την έξοδό του από την ΣΣ, όπως σε δισκοκήλη ή οστεόφυτα. Η συμπίεση του νεύρου προκαλεί αδυναμία μετάδοσης μηνυμάτων  που γίνεται αισθητό αρχικά με αιμωδίες.

Τσιμπήματα και Μουδιάσματα:

Αυτά είναι μη φυσιολογικές αισθήσεις που μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, αλλά συχνότερα είναι στα δάκτυλα, χέρια, πόδια, αγκώνες ή πόδια. Πολλές είναι οι αιτίες όπως: Ορθοστασία ή καθιστός αρκετή ώρα στην ίδια θέση, τραυματισμός νεύρου στη ΣΣ, Πίεση νεύρου στη ΣΣ (δισκοκήλη), πίεση περιφερικού νεύρου από μεγάλο αγγείο ,όγκους, συνδετικό ιστό ή φλεγμονή, από έρπητα ζωστήρα, υπολειμματική αιμάτωση περιοχής, παθολογικές τιμές στο αίμα ασβεστίου, καλίου και νατρίου. Ακόμα ελάττωση της Β12, η χρήση διαφόρων φαρμάκων, προσβολή νευρικού ιστού από μόλυβδο, οινόπνευμα, τσιγάρο, χημικοθεραπευτικά φάρμακα, η ακτινοθεραπεία, το δάγκωμα ζώων η το τσίμπημα από έντομα όπως και από θαλασσινά. Πιο συχνά ο διαβήτης, ημικρανίες, κατά πλάκας σκλήρυνση, εγκεφαλικό επεισόδιο, υποθυρεοειδισμός, φαινόμενο Raynaud seizures. Όπως είναι κατανοητό θα πρέπει ο γιατρός να βρεί το αίτιο για να είναι δυνατή η αντιμετώπιση της αιτίας.

Οξύς Πόνος:

Συνήθως περιγράφεται σοβαρός και οξύς, εμφανίζεται ξαφνικά. Συνήθως υποχωρεί με τον χρόνο και με συντηρητική θεραπεία όπως φάρμακα, άσκηση, φυσικοθεραπεία και ανάπαυση.

Χρόνιος Πόνος:

Περιγράφεται ως βύθιος, καυστικός εκνευριστικός και δυνατόν να συνοδεύεται με μούδιασμα, τσούξιμο, και ίσως με αδυναμία που επεκτείνεται στα άκρα. Συνήθως η συντηρητική αντιμετώπιση δεν αποδίδει.